Hiçbir şey yemeden ve yarım yamalak uyuyarak kilometreler boyunca yürümüştüm; ama çok iyi, capcanlı, her şeyin sonuna kadar farkında, soğuğa alışmış durumda ve bedenim açlık ve bitkinlik yüzünden sanki temel haline dönmüş gibi hissediyordum; evet, tükenmiş, dibe vurmuş ve iyice duygusallaşmış bir durumdaydım, ancak şunu bilmekten yana ne rahatlamış ne de rahatsız olmuştum ki o geniş ve sonsuz kurallar ile kuşları, gelgitleri ve havayı idare eden yasalar getirmişti beni eve: her şeyin gerçekleşme ...