"Sadece hayallerimin ucuna tutunarak yükseliyorum o evden, o kafesten. Kafesin tellerini büküp dışarı, yukarılara, şehrin yeni ufuklarına çıkıyorum. Yukarılardan evimize bakıp birkaç damla yaş döküyorum, elimden bir şey gelmiyor, gitmeliyim. Ses dergisinin eski sayılarından gözümü alamadığım hayatların içine karışmalıyım. Nasıl yapacağımı bilmiyorum ama sanki görünmez bir el, bir ışık bana yolu açacak, gidip oralara kurulacağım. Beyoğlu beni bekliyor; vitrinler, yeni kıyafetler, balolar beni çağ ...