Yapamıyorum. Hep eksik kalıyor!"
Sesi duvarda yankılandı. O an karısının dedikleri geldi aklına yarım yamalak bir şekilde.
"Bazen eksikken daha kıymetlidir çoğu şey" böyle demişti galiba. Ya da buna benzer bir şeydi. Bir vardı. Kocaman, içi boş, soğuk ve tutkusuz bir "bir" vardı. Ama bir yoktu aslında. Elde kalan sadece hiçliklerdi. Vakitlerden bir hayal, diyarlardan bir karanlık...
Yarım kalmışlardan, eksikliklerden, hafızanın yitirilişinden doğan bir rom ...