Gözün vicdanının, yerini, her yerde gözün iğdiş eden yasasına bıraktığı postmodern zamanlarda, artık her şey seyirlik ve gösteriye dönük; her yer dışa açılma eğiliminin heveskâr iştahıyla dopdoludur. Bu yeni süreçte, artık mahrem öznenin fraktal varlığının iktidar görünmezliğinin oyuncağı haline getirilmiş siluetidir. Bu, içsel-yönelimli var oluş anlatısının sonu, dışsal-yönelimli görsel-tele-var oluş çağının başlangıcıdır Yeni iletişim ve gözetim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte yaygınlaş ...