Belaydık. Bitirimdik. Tuttuğumuzu koparırdık. Bazen ödlek kedilerin
peşine düşerdik. Nefes nefese kaçacak bir delik ararlardı. Bazen
de sokak sokak gezer, Ne geçiyon la burdan, diye korkuturduk
yabancıları. Betleri benizleri atardı. Onların deyişiyle, itin götüne
girmiş gibi olurlardı. Sonuçta insanlarla aramızdaki mesafe açılır ve
kimse bir şey vermezdi bize.
Onun adı Mikasa. Melsanın âşığı, uzun ince gövdesi, siyah benekleri
var, güzel de bir burnu. Makam Dağ ...