Yuri Mihayloviç Lotman, Aralık 1992’de bir öğleden sonra Tartu’da isteksiz
bir halde oturup anılarını bir demlik çay eşliğinde asistanı Yelena
Pogosyan’a dikte ettirdi. Bu, Hatırat-Değil’in ilk taslağının oluşturulduğu on
iki dikte buluşmasından ilki olacaktı. Buluşmalar o kışa ve Lotman’ın
hayatının son baharı olan 1993’ün Mart ayına kadar sürdü.
Hatırat-Değil’de Lotman’ın hikâyesi kâh tek bir anekdot veya temaya
odaklanıyor, kâh daha geleneksel bir otobiyogr ...