Buğuevinde tüm öyküler son öyküye bağlanarak bir bütünlük ortaya çıkar. Aslında tüm öyküler sedyedeki yatan bir hastanın sedyede giderken duyduğu seslerden esinlendikleridir.
Öykülerde en çok "gitmek" ve "kalmak" durumu işlenir.
Buğuevi, gidenlerden kalanlara ve kalanlardan gidenlere, ama unutmayı asla beceremeyenlere bir mektup.