mahyama düşen mahşer / örten muamma
sen misin dedi 1 her gece sabahı tetikleyen
fakir hâfızama yenilen kuytu t e v e k k ü l
âvâre baharı sensiz bıraktın
ç ö l buhurunda. çocukluğumuz
terli mavi / bahanemiz yok şimdi
aynaya dön kalbimi ayart
küllenen acıların seyret sersemliğini
a ş k ın soykütüğünde. mâtem kokuyor akşam
belki sendin bilemem
ruhumun şifresinde sürgün kalan a n k e b û t
sürükleNdiğim îmâ