Mehmet Akif'in yedinci ve son şiir kitabı Gölgeler'deki şiirlerin çoğu onun vatanında uzakta olduğu ömrünün son on yılına aittir.

Bu şiirlerde o artık bir toplum ve sosyal olaylarla ilgilenen şair olmaktan çok bir ben şairidir.Dış dünyadan kendi iç dünyasına yönelen şairin,bu devenin en önemli ürünleri olan Gece, Hicranve Secdeşiirlerinde bu içe dönüş tasavvufi bir boyut da kazanmıştır. Gurbet duygusu ve yanlızlığa yaşlılık ve hastalığın da eklenmesi bu dönemin şiirlerini hem hüzünle gölgelemiş hem de yer yer zehirli serzenişlere yol açmıştır.Pek çok eleştirmen Mehmet Akif'in bu şiirlerini sanatının zirve noktası olarak değerlendirmişlerdir.